OSTEOPATISCHE VISIE
Ons lijf is gemaakt om te bewegen. Niet alleen lopen, opstaan of fietsen, maar ook binnen ons lijf zelf beweegt het altijd. De meeste van deze bewegingen verlopen onbewust. Per dag leggen onze nieren ongeveer 600 meter af door het dalen van het middenrif om de longen met lucht te vullen (20.000 keer) en klopt ons hart circa 100.000 keer.
Deze bewegingen, met in het bijzonder de pompende beweging van het middenrif, laten vloeistoffen zoals bloed en lymfe rondstromen. Deze vloeistoffen brengen voedingsstoffen bij de weefsels en nemen afvalstoffen weer mee. Zodoende kan er herstel optreden in de weefsels van het lichaam. Bij een afname van de beweging gebeurt het tegenovergestelde en kan er ziekte of schade intreden.
Het fundament van de osteopatische visie wordt gevormd door drie pijlers:
Het lichaam is een biologische eenheid
Ons lichaam is een biologische eenheid waarbij alles met elkaar verbonden is. Vanuit embryologische oorsprong ontstaan er een drietal soorten cellen. Er zijn cellen die zich ontwikkelen tot long en darmcellen. Deze nemen de zuurstof en voedingsstoffen uit de omgeving op. De andere groep cellen bevatten de potentie om zich te ontwikkelen tot zenuwcellen en huidcellen.
De functie van deze cellen is opname van prikkels uit de omgeving. Tussen deze twee groepen cellen ontstaat het verbindende weefsel om deze twee groepen met elkaar te laten communiceren. Dit is het zogenaamde bindweefsel waar de osteopaat zich op concentreert.
De functie creëert de structuur en de structuur dirigeert de functie
Wanneer er een functie ontstaat en blijft bestaan, gaat de structuur zich naar de functie vormen. Eenmaal gevormd dirigeert deze structuur de functie. Dit is een systeem wat zichzelf in stand houdt en versterkt.
Dit houdt tevens in dat het zichzelf ook versterkt op het moment dat er een functieverandering plaatsvindt, welke niet gunstig is voor het lichaam. Zo ontstaan de negatieve spiralen die kunnen leiden tot klachten. De osteopaat tracht deze functieverandering op te sporen en te herstellen, zodat uiteindelijk ook de structuur zich weer aanpast.
Het lichaam heeft een zelfgenezend vermogen
Alle cellen kunnen zichzelf vernieuwen. Echter, wanneer een cel beschadigd raakt en de cel sterft af, dan kan deze zichzelf niet herstellen. Bindweefsel is hierop een uitzondering. Dat is het enige weefsel dat zichzelf na celsterfte weer opnieuw kan opbouwen.
Het proces van herstel noemt men een ontsteking. In tegenstelling tot wat veel mensen denken is een ontstekingsproces dus erg nuttig en dient men deze niet te onderdrukken. Wanneer een ontsteking chronisch is, is het verstandig om door de osteopaat te laten onderzoek waarom het lichaam het niet zelf op kan lossen.